کتاب چراغ ها را من خاموش می کنم اثر زویا پیرزاد

«کلاریس» زنی سی و هشت ساله است که با همسر و فرزندانش در خانه‌ای سازمانی در آبادان زندگی می‌کند. همسر او مهندس پالایشگاه است و فرزندانش دو قلو هستند. در خلاصه داستان آمده است: « همسر کلاریس، آرتوش، مهندسی است عالی‌رتبه که دارای افکار سوسیالیستی است و علی‌رغم گرید بالایش حاضر نیست در خانه‌های مرفه‌تر پالایشگاه زندگی کند یا مدل ماشین خود را بالاتر ببرد. آن‌ها یک پسر پانزده ساله دارند و دوقلوهای دختری به نام آرسینه و آرمینه که کارهایشان قرینه هم است. مادر و خواهر کلاریس ، آلیس، نیز که پرستار است، در آبادان زندگی می کنند. دنیای کلاریس، خانه، همسر و فرزندان، مادر و خواهر، و چند خانواده ارمنیی است که در اطراف ایشان زندگی می‌کنند. اما ورود امیل سیمونیان به همراه مادر و دخترش گره اصلی را در داستان می‌اندازد.»

پیرزاد یکی از پرمخاطب ترین بانوان نویسنده‌‌ی معاصر است. او یک ایرانی‌ ارمنی تبار است. مشهورترین اثرش «چراغ ها را من خاموش می‌کنم» است. پیرزاد در سال ۱۳۷۰، ۱۳۷۶ و ۱۳۷۷، سه مجموعه از داستان‌های کوتاه خود را به چاپ رساند؛ «مثل همه عصرها»، «طعم گس خرمالو» و« یک روز مانده به عید پاک» مجموعه داستان‌های کوتاهی بودند که به دلیل نثر متفاوت خود مورد استقبال مردم قرار گرفتند.  زویا پیرزاد در زمینه‌ی ترجمه نیز فعالیت کرده است. او تاکنون کتاب‌هایی از جمله «آلیس در سرزمین عجایب» اثر «لوئیس کارول» و کتاب «آوای جهیدن غوک» که مجموعه‌ای است از هایکوهای شاعران آسیایی را ترجمه کرده است. تمام آثار این بانوی نویسنده به فرانسه نیز ترجمه شده و در اختیار مخاطبین قرار گرفته است.